İki Sayfa | 8 Dakika
Türkçe açıklama ile Fransızca mizahi bir metin. Küçük Manu ve ailesi, Fransız elit politikacıların karikatüre edilmiş halini anlatmaktadır.
Le Petit Manu magnifié par sa Maman
Yazarlar/Auteurs :
- Pierre Scordia (Fransızca/français)
- Meltem Başoğlu (Türkçe/turc)
Le petit Manu a maintenant 17 ans et c’est brillamment qu’il vient de passer [1] son bac [2], une année d’avance augmente encore la fierté de sa famille. Bien que socialiste, sa Maman a préféré pour son fils un lycée catholique de tradition jésuite, l’apprentissage du latin étant une marque distinctive. Antoinette s’affiche gauchiste [3] par opportunisme mais elle est foncièrement [4] élitiste. Elle craint [5] qu’à l’école publique son fils ne soit retardé dans son parcours scolaire à cause du fort taux d’immigration dans les classes. De nombreux écoliers maîtrisent mal la langue de Molière [6] et sont endoctrinés par le rap. Au moins, au lycée catho, la sélection sera digne de considération, les petits voyous[7] n’étant pas admis.
Son rêve le plus cher est que son fils prodige fasse l’École Nationale d’Administration [8] (l’ENA). Ses anciens collègues socialistes, tous des anciens profs, lui ont assuré que le meilleur moyen de se retrouver dans les classes d’excellence est d’apprendre dès l’âge de 11 ans l’allemand et le latin.
Jacques, le père de Manu, ne voit pas la chose d’un bon œil. Il aurait préféré que son fils continue sa scolarité à l’école républicaine car il a toujours été athée et il n’est guère [9] enchanté d’affronter les syndiqués purs et durs de la SNCF. Face à l’obstination de sa femme, il cède mais obtient la promesse que son fils cadet, Nicolas, aura un cursus scolaire public. Il s’inquiète que son fils aîné se détourne [10] des valeurs révolutionnaires.
Jacques est très fier du passé glorieux de son pays. Il dit souvent que grâce à la Révolution de 1789, la France a apporté l’émancipation, la liberté et la notion de solidarité au reste du monde. Quant à l’unité européenne, elle aurait pu être formée sous le règne de Napoléon si les perfides Anglais [11] n’étaient pas intervenus. Jacques n’aime pas les Anglo-saxons [12] qu’il trouve trop matérialistes et cupides [13].
[1]Venir de + fiilin mastar hali = Fransızca’da yakın geçmiş zamana denk geliyor. “Il vient de passer son bac” – “O lise bitirme sınavlarını henüz verdi.” anlamına geliyor.
[2]Bac, baccalauréat yani Fransa’nın ulusal lise bitirme sınavının kısaltması, İngiltere’nin A seviyesi sınavına denktir.
[3]S’affiche gauchiste (s’afficher): Kendini solcu gibi gösteriyor.
[4]Foncièrement = Tamamıyla / bütünüyle.
[5]Craindre = to fear = korkmak / endişe duymak. – Craindre que + özne + ne (isteğe bağlı) – buradaki « ne » sadece cümlenin yapısı gereği kullanılıyor. Olumsuzluk belirtmiyor. Elle craint que son fils ne soit retardé dans son parcours scolaire = Oğlunun, devlet okulunda derslerinde gerileyecek olmasından endişe duyuyor.
[6]Molière’in dili demek Fransız dili anlamına gelir. Molière tüm zamanların en iyi yazarı olarak kabul edilmektedir.
[7]Voyou (n.m) = eşkiya / serseri
[8] L’École Nationale d’Administration, Fransanın en prestijli koleji, bir çok cumhurbaşkanı, başbakan ve bakan bu seçkin okuldan mezun olmuştur.
[9]Guère = güçlükle, zorla / çok az. Metinde çok az anlamında kullanılmıştır.
[10] Se détourner : yüz çevirmek, uzaklaşmak (bir konu, düşünce, ideoloji vs)
[11]İngiltere, Fransız medyası ve Fransız siyasi dünyası tarafından hain ve fırsatçı bir ulus olarak değerlendiriliyor. Son zamanlarda, Brexit nedeniyle süregelen balıkçılık tartışmaları ve İngiltere, Avustralya ve ABD arasındaki AUKUS askeri ittifakı kârlı bir Fransız-Avustralya askeri sözleşmesinin iptaline neden oldu bu da İngilizlere olan güvensizliği daha da arttırdı.
[12]Les Anglo-Saxons deyimi, Fransa’da “İngiltere, Amerika, Avusturalya, Yeni Zelanda ve bazen Kanada’yı tanımlamak için kullanılır. Birçok Fransız hatalı olarak Kanada’yı Québec (Kanada’nın Fransızca konuşulan bir bölgesi) ile ilişkilendirip, Fransızca konuşulan bir ülke olarak değerlendirmektedir.
[13]Cupide (sıfat) : aç gözlü
