Dalida

Filmin cast seçimini çok başarılı buldum ancak yönetmen konusunda aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Dalida filmini büyük bir heyecanla bekliyordum çünkü Marion Cottillard’a En İyi Kadın Oyuncu dalında Oscar ödülü kazandıran, Edith Piaf’ın hayatını anlatan La Môme filmini çok beğenmiştim. Film kötü olsa bile sinemada sıkılmam, en azından birbirinden güzel şarkılar dinlerim diye iç geçiriyordum. Nitekim öyle oldu, çünkü yönetmen Dalida’nın hayatındaki erkekler ve kariyerindeki yükselişlerle şarkıları arasında paralellikler kurmuştu. Film baştan sona bu paralellikleri seyrederek ilerledi ama ortalamanın üzerinde bir biyografi filmi olmanın ötesine geçemedi. Yine de filmi izlerken “guilty pleasure” denilen bir zevk aldım, özellikle son yarım saatte deyim yerindeyse hıçkıra hıçkıra ağladım. Tabii bunun en önemli sebebi, vizyonda hayatını izlediğim kişinin Dalida olmasıydı.

Film Dalida’nın hayatını anlatırken tam da bu zamanlardan başlıyor. Dalida ünlü şarkısı Besame Mucho’yu söylüyor, hayranlarını kucaklıyor, kameralara gülümsüyor ve durmak bilmeden çalışıyor. Ancak bu sahneler uzun sürmüyor, izleyici Yolanda (Dalida’nın gerçek adı) ile tanışıyor ve sanatçı kimliğinin altındaki kırılgan kadını keşfediyor. Öte yandan, film bizi flashback’lerle küçük Yolanda’nın Kahire’deki yaşantısına götürüyor. Dalida’nın tüm yaşamı boyunca yanından ayrılmayan erkek kardeşi Orlando, tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi filmde de hem yetişkin haliyle hem çocukluğuyla ünlü sanatçının yanında yer alıyor.

Dalida ilk evliliğini menajeri Lucien Morisse ile yapıyor. Ona duyduğu aşka rağmen Lucien’in iş hayatına fazla odaklanması Dalida’yı rahatsız ediyor çünkü Dalida şarkıcılık kariyerine önem verse bile içten içe tüm kadınlar gibi çocuk sahibi olmak ve bir yuva kurmak istiyor. Lucien Morisse’le evlendiği sene, gittiği Güney Fransa tatilinde Polonya Kralı’nın torunu Jean Sobieski’ye kalbini kaptırıyor. Filmde Dalida’nın Jean Sobieski’nin yaşadığı bohem hayata kapılmasının veriliş şekliyle izleyiciler, onu sanatçı kimliğinden sıyrılıp ilk kez mutlu bir kadın olarak görme şansı buluyor.

Film boyunca psikiyatrın odasına uğrayıp Dalida hakkında konuşan insanlarda sıra abisi Orlando’ya geliyor. Abisi onu Luigi Tenco ile tanıştırmasaydı her şeyin daha farklı olabileceğini söylüyor. Gerçekten de genç şarkıcı ile yaşadığı ilişki onu felakete sürüklüyor. Hayatından geçen tüm erkekler gibi Luigi Tenco da Dalida’nın şöhreti altında eziliyor. Dalida ile bir şarkı yarışmasına katılıp “Ciao amore, ciao” şarkısının düetini yaptıkları gece, acısını ifade etmek için geri dönüşü olmayan bir yol seçip intihar ediyor. Sevgilinin yanına gittiğinde onun ölü bedenini bulan Dalida, tüm gözyaşlarıyla ona sarılıyor ve bir anda odaya dolan kalabalığı bağıra çağıra kovuyor. Bu sahne Sveva Alviti’nin Dalida için seçilen doğru oyuncu olduğunu açıkça gösteren sahnelerden biri. Yalnız kalmak için çırpınan Dalida’nın çığlıkları, acısına saygı gösterilmesini isteyen bir kadının “Yeter artık!” deme şekliydi.

Hindistan’a gidip kendini inzivaya çekti, bu yolculuk sırasında şarkıcılık kariyerine bir son vermek istedi ama onu asıl ayakta tutan şarkı söylemek olduğu için kariyerine devam etti. “Je suis malade” şarkısını söylemek istediğini dile getirdiğinde Orlando ona karşı çıktı. Dalida insanlara umut veren şarkılar söyleyerek tanınmıştı ve böylesine kederli bir şarkıyı söylerse kariyerine zarar vereceğini düşünüyordu. Dalida ise ben insanlara umut vermem, gerçeği gösteririm diyerek sahneye çıktı ve yaşadıklarının özetini andıran bu şarkıyı söyleyerek hayranlarının gözünde bir yıldızın ötesinde, bir efsane haline geldi.

Tüm bunlardan sonra 18 yaşındaki bir üniversite öğrencisinde aşkı buldu. “Il venait d’avoir 18 ans” şarksında bir çocuk kadar güzel, bir adam kadar güçlü diyerek betimlediği bu genç erkek ona mutluluktan çoktan endişe veriyordu çünkü sevdiği erkeği alıkoymak istemiyordu. Aynı şarkısında söylediği gibi sadece, 18 yaşına iki defa girdiğini unutmuştu. Hamile kaldığında gördüğü bu güzel rüyadan uyandı ve benim çocuğuma gerçek bir baba lazım diyerek hayatta en çok istediği şeyden, bebeğinden vazgeçti. Kürtaj operasyonu sırasında rahmi zarar gördü ve bir daha çocuk sahibi olabilme şansını tamamen yitirdi. Genç sevgilisini terk etti ve hayatının tüm gerçekliğinde boğulmaya devam etti.

Dışarıdan bakıldığında herkesin imrendiği, ışıltılı bir hayata sahip olan Dalida içten içe hayal kırıklıkları ve büyük dramlarla örülü bir yaşam sürüyordu. Yaşadığı her aşk onda yeni bir yara izi bırakıyordu ve o yaşadığı her şeyin üstesinden şarkı söyleyerek geliyordu. Filmde şarkı söylerken ‘şarkı olduğunu’, müzikle tamamen bütünleştiğini söylüyordu. Belki de binden fazla şarkı kaydı yapmasının sebebi buydu, hayata tutunabilmek.

Film boyunca vurgulandığı gibi hayatındaki bir erkek daha Dalida’nın şöhretinin altında eziliyor. Richard önce onun Alain Delon’la yaptığı, ülkemizde “Palavra Palavra” adıyla bir arajmanı bulunan şarkı “Paroles Paroles” nin başarısını kıskanıyor ve Dalida’yla düet yapmak için mikrofonun başına geçiyor ama kendi başarısızlığından onu sorumlu tutuyor. Egosu giderek daha da zedeleniyor, karakterini kaybetmeye başlıyor, kıskançlıklarına alkol sorunları ekleniyor ve bir gece silahını eline alıp “Bang Bang” diye kendini vuruyor.